ശ്രീ വൈകുണ്ഠസ്വാമികള്‍
സാമൂഹ്യ നവേത്ഥാനത്തിന്റെ പ്രഥമപഥികനെന്നു വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന അയ്യാ വൈകുണ്ഠര്‍ എന്ന ശ്രീ വൈകുണ്ഠസ്വാമികള്‍ കേരള ചരിത്രത്തിലെ ഒരത്ഭുത പ്രതിഭാസമാണ്. പിറന്ന സമുദായത്തിന്റെ പരാധീനതകള്‍ക്ക് അതീതമായി രാജാധികാര ത്തെപ്പോലും വെല്ലുവിളിച്ച ആ ധീരദേശാഭിമാനി ഒരു വര്‍ണ്ണബാഹ്യസമുദായത്തിലാണ് ജനിച്ചത്. വര്‍ണബാഹ്യര്‍ എന്നുപറഞ്ഞാല്‍ മനുസ്മൃതി പ്രകാരം ചാതുര്‍വര്‍ണ്യ വ്യവസ്ഥയ്ക്കു പുറത്തുളളവര്‍ എന്നര്‍ത്ഥം. അവര്‍ ജാതിക്കു പുറത്താണ്. ഉളളത് തൊഴിലിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലുളള ജനവിഭജനം മാത്രം. അവര്‍ ഹിന്ദുക്കളുമല്ല. ചാതുര്‍വര്‍ണ്യത്തില്‍ പെടുന്നവര്‍ മാത്രമാണ് ഹിന്ദുക്കള്‍. മനുസ്മൃതി അര്‍ത്ഥശങ്കയ്ക്കിട മില്ലാത്തവിധം അതു വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. അവര്‍ക്കു ഹിന്ദുക്കളുടെ ആരാധനാലയമായ ക്ഷേത്രത്തില്‍ പ്രവേശനമില്ല. കാരണം അവര്‍ ഹീനമെന്ന് ഹിന്ദുക്കളാല്‍ കരുതപ്പെട്ടിരുന്ന ജൈന-ബുദ്ധമതത്തിന്റെ അനുയായികളായിരുന്നു. ബുദ്ധമതമെന്നു പറഞ്ഞാല്‍, ജാതിഭേദ മെന്യേ എല്ലാ ജാതികളെയും ഉള്‍ക്കൊളളാന്‍ കഴിയുന്നതുകൊണ്ട് മ്ലേഛമതമെന്നാണ് ചാതുര്‍ വര്‍ണ്യക്കാര്‍ വിവക്ഷിച്ചിരുന്നത്. അവരുടെ അഭിപ്രായത്തില്‍ ചാതുര്‍വര്‍ണ്യത്തിനു പുറത്തുളളവര്‍ - വര്‍ണ്യബാഹ്യരായവര്‍ മ്ലേഛന്മാരത്രേ!
നാഗര്‍കോവിലില്‍നിന്നും ഏകദേശം മൂന്നു കിലോമീറ്റര്‍ കഴിഞ്ഞ് കന്യാകുമാരി റോഡിലുളള ശുചീന്ദ്രത്തിനടുത്താണ് മലയപെരുമാള്‍ ക്ഷേത്രം. അതിന്റെ സമീപത്തു കൂടി പഴയാര്‍ ഒഴുകുന്നു. ശുചീന്ദ്രത്തു നിന്നും മൂന്നു കിലോമീറ്റര്‍ കഴിഞ്ഞ് വലത്തോട്ട് പോകുന്ന റോഡിന്റെ ഇരുവശങ്ങളിലും പൂക്കള്‍ നിറഞ്ഞ താമരക്കുളങ്ങള്‍ കാണാം. നെല്‍വയലുകളും തെങ്ങിന്‍തോപ്പുകളും വാഴത്തോട്ടങ്ങളും ഇവിടെ കണ്ണിനു ഇമ്പമേകുന്ന ദൃശ്യങ്ങളാണ്. ഇവയ്ക്കിടയില്‍ സ്വാമിത്തോപ്പ് അഥവാ പൂവണ്ടന്‍തോപ്പ് (മുമ്പ് ശാസ്താംകോവില്‍ വിള - തെക്കന്‍ തിരുവിതാംകൂറില്‍ പുരയിടത്തിന് വിള എന്നു പറയും) എന്ന പ്രസിദ്ധമായ സ്ഥലമുണ്ട്. സ്വാമിത്തോപ്പില്‍ നിന്നും തെക്കുവശത്തുകൂടി മൂന്നു കിലോമീറ്റര്‍ കിഴക്കോട്ടു പോയാല്‍ കന്യാകുമാരി റോഡിലുളള പൊറ്റയടി എന്ന സ്ഥലത്തെത്താം. അവിടെനിന്നും കുറച്ചുകൂടി മുന്നോട്ടു പോകുമ്പോള്‍ മരുത്വമലയി ലെത്തും. ശ്രീവൈകുണ്ഠരും ശ്രീ നാരായണഗുരുവും വ്യത്യസ്തകാലങ്ങളില്‍ തപസ്സു ചെയ്ത ഗുഹ അവിടെയാണ്. അടിവാരത്ത് ഇരുവരുടെയും ചട്ടമ്പിസ്വാമിയുടെയും ആശ്രമങ്ങളുണ്ട്.
സ്വാമിത്തോപ്പിലെ പന ചെത്തു തൊഴില്‍ക്കാരനായ പൊന്നു നാടാരുടെയും വെയിലാളുടെയും പുത്രനായി 1809 മാര്‍ച്ച് 26-ാം തീയതി (അതോ ഒന്നാം തീയതിയോ) മുടിചൂടം പെരുമാള്‍ എന്ന ശിശു ജനിച്ചത്. സ്വന്തം മക്കള്‍ക്കു ഇഷ്ടമുളള പേരിടുവാന്‍ പോലും വര്‍ണീയര്‍ അനുവദിക്കാതിരുന്ന കാലമായിരുന്നു അത്. ഗത്യന്തരമില്ലാതെ മാതാപിതാക്കള്‍ പ്രസ്തുത ശിശുവിന്റെ പേരു മാറ്റിയിട്ടു - മുത്തുകുട്ടിയെന്ന്. ഹൈന്ദവ രീതിയില്‍ തന്നെ ആ ശിശുവിനെ വളര്‍ത്തി. തമിഴ് പഠനവും ഭക്തിമാര്‍ഗ്ഗവും അവലംബിച്ചി രുന്നുവെങ്കിലും ആ ബാലന് തിക്താനുഭവങ്ങളുടെ തീച്ചൂളയിലാണ് സഞ്ചരിക്കേണ്ടിയിരു ന്നത്. തനിക്കനുഭവിക്കേണ്ടതായി വന്ന അയിത്തത്തിനും വിവേചനത്തിനും അനാചാരങ്ങള്‍ക്കും അന്ധവിശ്വാസങ്ങള്‍ക്കുമെതിരായി മുത്തുക്കുട്ടി ശബ്ദമുയര്‍ത്തിയത് സ്വാഭാവികമാണ്.
മുത്തുക്കുട്ടിക്കു സ്വന്തമായി പുരയിടങ്ങളം പനങ്കൂട്ടവും ഉണ്ടായിരുന്നതുകൊണ്ട് ദാരിദ്ര്യാവസ്ഥ അദ്ദേഹത്തെ ഞെരുക്കിയിരുന്നില്ല. എങ്കിലും ജാതിജന്യമായ പരാധീനതക ളുടെ മുള്‍മുനയിലാണ് അദ്ദേഹം ജീവിച്ചിരുന്നത്.
നാടാന്മാര്‍ എന്നും ചിലയിടങ്ങളില്‍ ചാന്നാന്മാര്‍ എന്നും അറിയപ്പെടുന്ന ജനവിഭാഗം അയിത്താചാരപ്രകാരം നമ്പൂതിരിമാരില്‍ നിന്നും മുപ്പത്തിയാറടിയും നായരില്‍നിന്നു പന്ത്രണ്ടടിയും ദൂരെ മാറിനില്‍ക്കണമായിരുന്നു. അവര്‍ക്കു കുട ചൂടുന്നതിനോ ചെരുപ്പു ധരിക്കുന്നതിനോ സ്വര്‍ണ്ണാഭരണങ്ങള്‍ അണിയുന്നതിനോ അനുവാദമില്ല. വീടുകള്‍ക്കു ഒന്നില്‍ കൂടുതല്‍ നിലകള്‍ പാടില്ല. പെണ്ണുങ്ങള്‍ ഇടുപ്പില്‍ വെളളം ചുമന്നുകൊണ്ടു പോകാന്‍ പാടില്ല. (തലയില്‍ ചമുന്നുകൊളളണം), സ്ത്രീകള്‍ അരയ്ക്കുമേല്‍ വസ്ത്രം ധരിക്കരുത്. ഊഴിയവേല (നിര്‍ബന്ധിത കൂലിയില്ലാ വേല) ചെയ്യണമെന്നത് ചട്ടം.
ഇവയ്ക്കു പുറമേ സാമ്പത്തികമേഖയിലെ അടിച്ചമര്‍ത്തലും ചൂഷണവും അധികരിച്ചിരുന്നു. ഇവയ്‌ക്കെല്ലാമെതിരെ, തന്റെ ജനങ്ങളെ സംഘടിപ്പിച്ചു അണിനിരത്തുക എന്നത് വൈകുണ്ഠരുടെ ജന്മോദ്ദേശ്യമായി പരിണമിച്ചു. ഇതു പത്തൊമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ കാര്യമാണെന്നോര്‍ക്കണം.
ഷകവര്‍ഗ്ഗങ്ങള്‍ വര്‍ണബാഹ്യരെ നാലു ദിക്കുകളില്‍ നിന്നും വലവീശി തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഒരു വശത്തു ഉദ്ധാരണപ്രക്രിയ, മറുവശത്തു സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിലേക്കുളള പാസ്സു വിതരണം. വികസന പ്രവര്‍ത്തനത്തിലൂടെ മതത്തിന്റെ വലവീശല്‍ ശക്തമായി നടന്നിരുന്നു. മനുസ്മൃതിസംസ്‌കാര ത്തിന്റെ നീരാളിപ്പിടുത്തത്തില്‍ നിന്നും രക്ഷിക്കാനെന്നോണം മതത്തിന്റെ മായാവലയത്തിലേക്കു വലിച്ചിഴക്കുന്ന പ്രക്രിയയും അയ്യാ വൈകുണ്ഠരെ കുണ്ഠിതപ്പെടുത്തി. അയിത്തത്തിനും ജാതിജന്യമായ പരാധീനതകള്‍ക്കുമെതിരായി ഭരണാധികാരികളായെത്തിയിരുന്ന വെളളക്കാരോ നാട്ടുരാജാക്കന്മാരോ ഒരു ചെറുവിരല്‍ പോലും അനക്കാതിരുന്ന സാഹചര്യത്തില്‍ ഈ രണ്ടു ശക്തികളെയും എതിര്‍ക്കുകയെന്നതു തന്റെ കര്‍ത്തവ്യമായി കരുതിയാണ് അദ്ദേഹം പ്രവര്‍ത്തനരംഗം ചടുലമാക്കിയത്. വര്‍ണബാഹ്യരുടെ വിദ്യാഭ്യാസ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും സമത്വത്തിനും വേണ്ടിയുളള അതിതീവ്രമായ സമരം അദ്ദേഹത്തെ സര്‍ക്കാര്‍ ജയിലുകളുടെ ഇരുമ്പഴികള്‍ ക്കുളളിലെത്തിച്ചു.
വൈകുണ്ഠരുമായി അനുരജ്ഞനശ്രമങ്ങള്‍ നടത്തുന്നതിനിടയിലുണ്ടായ സംഭവം ദേശാഭിമാനികളെ രോമാഞ്ചമണിയിക്കുന്നതാണ്. അദ്ദേഹത്തെ ജയില്‍ മോചിതനാക്കുന്ന തിന് മുന്നോട്ടുവച്ച വ്യവസ്ഥകളില്‍ ഒന്ന്, നാടാരുടെ കാര്യം മാത്രം പറയൂ. താങ്കളെ വിട്ടയയക്കാം എന്ന തീട്ടൂരത്തെ അദ്ദേഹം അമര്‍ഷപൂര്‍വ്വം ചീന്തിക്കളയുകയാണുണ്ടായത്. കാരണം താന്‍ ജനിച്ചു വളര്‍ന്ന ജാതിയുടെയും ചുറ്റുപാടും ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരുടെയും മോചനമായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ പരമമായ ലക്ഷ്യം.
അജ്ഞാനാന്ധകാരത്തില്‍ മുഴുകിയിരുന്ന തന്റെ ജനങ്ങളെ (എല്ലാ വര്‍ണബാഹ്യ രെയും) ജ്ഞാനത്തിന്റെ വെളളിവെളിച്ചത്തിലേക്കു നയിക്കുന്നതിനു വൈകുണ്ഠര്‍ ചില വിദഗ്ദ്ധമായ പദ്ധതികള്‍ തയ്യാറാക്കിയിരുന്നു. സ്വാമിത്തോപ്പിലുളള അഞ്ചു ക്രിസ്ത്യന്‍ പളളികള്‍ക്കു സമീപമായി അഞ്ചു പതികള്‍ സ്ഥാപിച്ചു. സ്വാഭിമാനത്തിലും ധീരതയിലും ഊന്നിയുളള വീക്ഷണമാണ് പതികളും നിഴല്‍തങ്കലുകളും സ്ഥാപിച്ചതിനു പിന്നിലുളളത്. സ്വാഭിമാനത്തോടെ തലക്കെട്ടുമായി കണ്ണാടിയുടെ മുന്നില്‍നിന്ന് ആരാധന നടത്തുവാനും വിദ്യയാര്‍ജ്ജിക്കുവാനും അദ്ദേഹം സൗകര്യമൊരുക്കി.. നിരര്‍ത്ഥകമായ മതപരിവര്‍ത്തനത്ത നിരുത്സാഹപ്പെടുത്തുവാനാണ് പതികള്‍ (വിജ്ഞാനശാലകള്‍) സ്ഥാപിച്ചത്. അതു കാരണം എല്‍.എം.എസ്.കാരുടെ ദൃഷ്ടിയില്‍ അദ്ദേഹം സാത്താനായി.
തൊട്ടുകൂടായ്മയെയും തീണ്ടിക്കൂടായ്മയെയും നിരോധിക്കുന്നതിനു പകരം അവയെ പ്രോത്സാഹിപ്പി ക്കുന്ന തരത്തിലാണ് ഭരണകൂടം ദത്തശ്രദ്ധമായിരുന്നത്. ബ്രിട്ടീഷുകാര്‍ക്കുളള കപ്പം, ഉദ്യോഗസ്ഥധൂര്‍ത്ത്, രാജാക്കന്മാരുടെയും കുടുംബത്തിന്റെയും അമിതമായ ആര്‍ഭാടങ്ങള്‍, ഏറിവന്ന ഭരണച്ചെലവുകള്‍ക്കു ധനം കണ്ടെത്തുവാന്‍ ജനങ്ങളുടെ മേല്‍ അമിതമായി കരം ചുമത്തിയിരുന്നു. ഈ നികുതികള്‍ ഏറിയ കൂറും സാധാരണ കൃഷിക്കാരുടെയും ചെറുകിട ഉല്‍പ്പാദകരുടെയും പക്കല്‍നിന്ന് നിര്‍ദ്ദയം ഈടാക്കേണ്ട ദുഃസ്ഥിതിയും സംജാതമായി. ജോലിക്കാര്‍ക്കു ന്യായമായ കൂലി കിട്ടിയിരുന്നില്ല. പാട്ടവും കരവും മുടങ്ങിയാല്‍ ക്രൂരമായ മര്‍ദ്ദനങ്ങള്‍ക്കും പിഴകള്‍ക്കും പാവപ്പെട്ടവര്‍ വിധേയര്‍! കലയും സാഹിത്യവും സംഗീതവുമായി രാജ്യകാര്യങ്ങളില്‍ ശ്രദ്ധയില്ലാതെ രാജാവ് ദിനരാത്രങ്ങള്‍ ഉത്സവലഹരിയിലാക്കി. ഇവയെല്ലാം സാമാന്യജനത്തിന്റെ പ്രതിഷേധത്തിനു കാരണമായി.
അദ്ധ്വാനം മാത്രം കൈമുതലാക്കിയ കീഴ്ജാതിക്കാരെ സംഘടിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അയ്യാ വൈകുണ്ഠര്‍ രാജാവിനെതിരായി പ്രക്ഷോഭങ്ങള്‍ സംഘടിപ്പിച്ചു.
-
- (കടപ്പാട് ഇടനേരം )
